کانون زبان ایران به عنوان قدیمی‌ترین و بزرگترین مؤسسهٔ آموزش زبان‌های خارجی در ایران و خاورمیانه از سال ۱۳۰۴ با عنوان کانون زبان ایران و آمریکا و تحت عنوان انجمن روابط ایران و آمریکا در تهران شروع به فعالیت کرده‌است. پس از وقفهٔ کاری از سال ۱۳۰۶ تا ۱۳۲۱، از فروردین سال ۱۳۲۲ فعالیت انجمن از سر گرفته شد و برگزاری کلاس‌های آموزش مکالمهٔ زبان انگلیسی در انجمن ایران و آمریکا از فعالیت‌های آن در زمان بازگشایی در دههٔ ۱۳۲۰ بر طبق اساسنامه اعلام شد. به دنبال آن، مرکز آموزشی مستقل با عنوان «مرکز آموزش زبان» از دههٔ ۱۳۳۰ راه‌اندازی شد. در سال ۱۳۴۴، مرکز در چهارراه جمهوری فعالیت می‌کرد و پس از افزایش تعداد زبان آموزان در محلی جدید در خیابان وصال شیرازی - مرکز وصال فعلی - ادامهٔ فعالیت داد. پس از انقلاب سال ۱۳۵۷ و انحلال انجمن ایران و آمریکا، در سال ۱۳۵۸ مرکز آموزش زبان با حکم دادستانی به کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان واگذار شد و به کانون زبان ایران تغییر نام داد. این مؤسسه با پیروی از الگویی جدید و متناسب با شرایط انقلابی جامعه، آموزش زبان‌های دیگر مانند فرانسوی، آلمانی، روسی، اسپانیایی و حتی زبان فارسی را نیز در برنامهٔ آموزشی خود قرار داد. هم‌اکنون کانون زبان ایران در ۳۱ استان و ۱۰۰ شهر با بیش از ۲۷۰ مرکز آموزشی و بیش از ۱٬۰۰۰٬۰۰۰ زبان آموز در هر سال، در زمینهٔ آموزش زبان‌های انگلیسی، فرانسه، آلمانی، عربی، اسپانیایی و روسی و همچنین تولید محصولات آموزشی و کمک‌آموزشی در زمینهٔ آموزش زبان‌های خارجی و آموزش زبان فارسی به غیرفارسی‌زبانان فعالیت می‌کند.